Asfalt, yağan beyaz tanecikleri bütün ıslaklığıyla kabul ediyordu ve kar, örtmeye başlamıştı otomobillerin üstünü, çatıları, caddede yürüyen insanların omuzlarını. Dışarı çıkmak bu soğuğa rağmen güzel olacaktı ama ne kadar korumak için uğraşsam da kendimi soğuktan, yine de üşüyecektim, biliyorum. Elimde tuttuğum çay bardağının sıcaklığıyla vedalaşarak, onu masanın üstüne bıraktım. Kışın gereği olan giysileri giyip, dışarı attım kendimi. Ellerimin sıcaklığını yitirmesi uzun sürmedi ve yüzümün. Asfaltın ıslaklığı artık kar tanelerini eritemez hale gelmiş, kar taneleri yolda tutunmaya başlamıştı. Bir an için geriye dönüp nedensiz, ayak izlerime baktım, bir süreliğine beni bir kedinin takip ettiğini gördüm sonra yakındaki çöp kutusunun önünde takibini bitirmişti, şimdi çöpleri karıştırıyordu. Bu soğuk günde, üşürken, baharı özlediğim kadar özlüyordum onu. Sıcak elleri ellerimi tutsa, yanımda olsa, atar mıydım kendi
Yorumlar
Yorum Gönder