DEĞER

























Sabah,
Güneş tenine değdiğinde gelirdi.
Gelirdi de
Tarlalarında buğday başakları
Kıskanıp güzelliğini, rüzgara boyun eğerdi.

Bir sevmek gelirdi bildiğim yollardan
Üstüne düşen gölgelerden anlardım seni
Saçların sırtına değerdi
Ellerin sanki kalbe

 Baktığımda gördüğüm
Uykularımda sarıldığım sen.
Seni sevmeye değerdi.













Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

UYKUDAN UYAN

                                                                                 Eğer sevgilerse aydınlık, değer.                                                                                                                                                                                                                                                                                           (Sonbahar'ın devamı)                           Araladığı perdeden dışarıyı izlemeyi bıraktı adam. Biraz önce mutfaktan getirdiği peynir ve dilim ekmek hala masanın üstünde olduğu yerde duruyordu. Tahta kurtlarının sesi dışarıdaki rüzgarın ıslığıyla yarışıyordu. Sonbaharın ona neden O Kadın 'ı anlattığının, düşündürdüğünün cevabını veremedi kendine. Perdeyi biraz daha açtı. Yağmur taneleri, çocukken oynadığı misketler kadar büyümüştü neredeyse, yağmur toprağın canını hayli yakıyordu. Oturduğu koltuktan kalkıp, üzerini değiştirmek için tekrar odasına y
Devamı

KORKU

O kesik kesik çizilen beyaz yol çizgilerini birleştiriyordu otobüsün hızı. Başımı biraz kaldırınca denizin maviliğini gördüm tanıdık bir dosttu o, yıllar önce ayrıldığım bir şehirde bıraktığım koskocaman bir dost. Şehir asfalttan taşan yeşiliyle karşılamıştı beni,  ‘ben hiç değişmedim’ der gibiydi, tepelerine baktığımda. Bu sırada, birazdan karşısına otogarın çıkacağını bilen şoför, otobüsü sağ şeride geçirmiş ve yavaşlamıştı, artık kesik çizilen yol çizgileri daha belirgindi.                   Otobüs, otogara girip perona yanaşmak için manevralar yaparken bende yolculuğumu bitirmek için hazırlanıyordum. Şehir nasıl küçükse otogarı da öyleydi ve hiç değişmemiş, daha da eskimişti. Sonunda adımımı atmıştım dışarı. Şehrin, sonbaharın son günlerini de bitirdiğini, zamanı bilmesem de anlardım ciğerlerime çektiğim nefesten. Evlerin bacalarından çıkan kömür dumanı hemen sarmıştı nefeslerimi, kış buraya tam vaktinde gelmişti… Sahille aramda sadece asfalt kalmıştı, eski dostla kucaklaşmak i
Devamı

SOĞUK

                      Asfalt, yağan beyaz tanecikleri bütün ıslaklığıyla kabul ediyordu ve kar, örtmeye başlamıştı otomobillerin üstünü, çatıları, caddede yürüyen insanların omuzlarını. Dışarı çıkmak bu soğuğa rağmen güzel olacaktı ama ne kadar korumak için uğraşsam da kendimi soğuktan, yine de üşüyecektim, biliyorum. Elimde tuttuğum çay bardağının sıcaklığıyla vedalaşarak, onu masanın üstüne bıraktım. Kışın gereği olan giysileri giyip, dışarı attım kendimi. Ellerimin sıcaklığını yitirmesi uzun sürmedi ve yüzümün. Asfaltın ıslaklığı artık kar tanelerini eritemez hale gelmiş, kar taneleri yolda tutunmaya başlamıştı. Bir an için geriye dönüp nedensiz, ayak izlerime baktım, bir süreliğine beni bir kedinin takip ettiğini gördüm sonra yakındaki çöp kutusunun önünde takibini bitirmişti, şimdi çöpleri karıştırıyordu.                         Bu soğuk günde, üşürken, baharı özlediğim kadar özlüyordum onu. Sıcak elleri ellerimi tutsa, yanımda olsa, atar mıydım kendi
Devamı